textpage

corporated(at)gmail(dot)com

0	1	2	3	4	5	6	7	8	9

"Le 11e arr. est prEs du 12e arr."
Exhibition in 3015, Paris (invité par Messieurs DELMOTTE).

(Tekst in Nederlands zie onderaan)

Un certain endroit décide de présenter de l’art contemporain” qui réunit des images et se prépare à inviter les gens. Ainsi Reinaart Vanhoe propose d’intervenir sur un mur de l’espace avec ce titre : ‘Le 11e arr. est près du 12e arr.’, le titre peut être juste un titre/ une pièce aussi bien qu’une exposition.

“La France est un vieil institut”, ce peut être une insulte comme une simple phrase. Aussi stupide que vraie. Reinaart Vanhoe commence son exposition à partir de zéro. Pas besoin de budget, seulement utiliser l’infrastructure présente et ce qu’elle lui inspire. Il présente un mur dans un espace du 12ème arrondissement de Paris.

Dans son style très typique, il crée un espace qui nous confronte à notre propre image, à partir de ce que nous devrions saisir et que nous sommes incapables de toucher. Son travail rappelle le minimalisme et quelques pratiques de l’art des années 60, mais en moins prétentieux, en plus dénudé et fragile, et surtout en beaucoup plus contemporain, comme il se veut être, très littéral et abstrait.

Littérales comme les choses sont ici et maintenant.

Een zekere ruimte beslist om hedendaagse kunst te presenteren en verzamelt beelden en nodigt mensen uit. Zo stelt, Reinaart Vanhoe een interventie voor op een muur in die ruimte met de titel , ‘Le 11e arr. est près du 12e arr.’. De titel kan evengoed gewoon een titel zijn als een werk of een tentoonstelling.
“La France est un vieil institut”, (Frankrijk is een oud instituut) zou zowel een belediging als een gewone zin kunnen zijn, zowel stom als echt. Reinaart Vanhoe start de tentoonstelling vanuit niks. Geen nood aan een budget, alleen gebruik makend van de aanwezige infrastructuur en dat wat hem triggert. Hij presenteert een muur in het twaalfde arronidissement in Parijs.

In zijn zeer eigen stijl creeert hij een ruimte die ons confronteert met ons eigen beeld, vertrekkende van wat ons zou moeten grijpen en onbekwaam zijn het aan te raken. Zijn werk herinnert aan het minimalisme en enkele praktijken in de jaren zestig maar minder pretentieus, meer ontkleed en breekbaar maar bovenal hedendaags. Zoals hij het wil, letterlijk en abstract.
Letterlijk zoals de dingen hier en nu zijn.